Ուսուցչի կամավոր ատեստավորման կարգի հետ ծանոթացա։ Թվում էր, թե «անգիրի» դպրոցը ՀՀ֊ ում պետք է վերանար, բայց, արի ու տես, նորից տանում են անգիրի։ Ոչ մի գործնական աշխատանք չկա, ուսուցչին մղում են անգիր անել։
Կենսաբանության թեստերում եղել են հարցեր, որին պատասխանելու համար պետք է անգիր իմանաս մի շարք բժշկական տերմիններ. հարց է առաջանում` իսկ ինչպիսի՞ հարցեր պետք է կազմեն դասախոսների համար։
Ակամայից հիշեցի հին և դաժան ընդունելության քննությունները, երբ օր ու գիշեր բառացի անգիր էինք անում նյութը։ Հետո հասկացա, որ ամենաուժեղ անգիր անողները, որոնք կուրսում 18-20 բալ էին ստանում, դասարան մտնելիս` պապանձվում էին:
Հիմա ի՞նչ են ուզում անել. ասեմ` ուզում են այն անել , որ գերազանցիկ, առանց տրամաբանելու անգիր անող ուսուցիչը ատեստավորվի, ստանա 90-100 բալ և կրթությունը տանի անդունդը:
Առաջինը պետք է ատեստավորվեն թեստերը կազմողները հենց իրենց կազմած թեստերով. արդյունքները, համոզված եմ, պետք չէ, որ տեսնենք:
Չեմ ուզում ծավալուն տեքստ գրել ու հետն էլ կռիվ տալ չգիտեմ էլ ում հետ, գրածիս կեսն էլ ջնջեմ, որովհետև չեմ ուզում` տեսնեն հունից դուրս եկած ուսուցչի։ Մի բան կասեմ. պարզ աչքով էլ երևում է, որ սա արվում է, որ ասեն` ուսուցիչների համար բարեփոխում արեցինք, բայց էլի դժգոհ են, ու այնքան են տարված մի բան անելու ցուցամոլությամբ, որ մոռացել են որակի ու արդյունավետության մասին:
Հասմիկ Ուզունյանի բլոգ 